Het eerste veldwerk.

Weer tijd voor een update nadat we gisteravond teruggekomen zijn in Songo. Het was een uitdagende week en het was zeker leuk om weer hands-on bezig te zijn, maar ik heb wel ervaren hoe lastig het is om hier kwalitatief goede data te verzamelen. Ik herken veel dingen die ik ook van o.a. Bart heb gehoord. Zo waren we bijvoorbeeld woensdag pas op de eerste meetlocatie, i.t.t. maandag zoals gepland. De hitte is ook redelijk extreem, voor mij dan in ieder geval. Ik wist natuurlijk dat het heet zou zijn maar er in zitten is toch net even anders. Ik kon het niet verifiëren maar ik ben ervan overtuigd dat het sommige dagen tussen de 40 en 45 graden was. Voor wat betreft voedsel en gezondheid, ik ben de laatste 2 dagen niet helemaal lekker geweest maar over het algemeen heeft mijn maag zich gelukkig sterk gehouden :).

Iets waar ik over het algemeen tegen aanliep was tijdsnood. Zoals ik had verteld, stond deze trip primair in het teken van het installeren van meetapparatuur voor ARA-Zambezi. De combinatie van slechte planning, attitude en ongelofelijk slechte wegen zorgden ervoor dat we niet ruim in tijd zaten wanneer we op lokatie waren. En aangezien ARA-Zambezi eerst hun eigen werkzaamheden moesten afronden, leed ik daar voornamelijk onder. Wat ik zelf kon doen deed ik natuurlijk zelf maar het inmeten van de markers is iets wat altijd even snel op het eind moest gebeuren. Ik heb het zoveel mogelijk zelf gedaan om mezelf ervan te verzekeren dat het checken van de hoogte goed gebeurd maar het protocol zoals met de TU-begeleiders besproken was zat er niet in. 
Tijd was niet de enige factor hierin. Communicatie blijft natuurlijk ook een grote rol spelen. Er was maar een persoon (Manuel, een MSc in hydrologie) die redelijk Engels sprak maar over het algemeen als ik ze ergens voor probeerde aan te sporen begonnen ze in het Portugees met elkaar te discussiëren en moest ik maar raden wat de conclusie was. Ik merk dat ze niet graag dingen van mij aannemen. Zo heeft het me bijvoorbeeld een half uur gekost om ze ervan te overtuigen dat je de boven- en onder-waarden van de waterpas kan gebruiken om de afstand te bepalen. Ik heb sterk de indruk dat autoriteit hier een rol in speelt. Dit voorbeeld deed me ook enigszins twijfelen aan hun bekwaamheid in het werken met de waterpas.

Dan even over de rivieren, van de 7 geplande meet-locaties hebben we er uiteindelijk 5 gedaan.
- Luangua
- Macanha
- Muze
- Aruangua
- Tongue
De Vuzi hadden we geen tijd meer voor en de Macangadezi was niet bereikbaar. 
Het grootste obstakel werd gevormd door de keuze van riviersectie; ik was afhankelijk van waar ARA-Zambezi hun apparatuur ging plaatsen. Voor Aruangua gelde dit niet maar hier was er maar 1 plek die  toegankelijk was.
Macanha, Muze, en Tongue waren aan de weg (bij een brug) en de eerste twee waren smal met veel overgroei van bomen en over het algemeen heel veel vegetatie op de oevers. Ik heb hier bij beide maar een sectie van een aantal meter in lengte kunnen gebruiken. Tongue was op zich een mooie rivier geweest voor metingen als het niet helemaal vol gegroeid was met metershoog riet.
Luangua was ook een mooie sectie maar mede doordat dit de eerste was verliep de procedure nog niet echt soepel. Ook was Manuel er niet bij. 
Dan Aruangua, de grootste en belangrijkste rivier van het project. Vanwege bereikbaarheid was er maar 1 plek waar we heen konden (deze bereikbaarheid werd voornamelijk beïnvloed door tijdgebrek vermoed ik), en dat was net zon 200-250 meter bovenstrooms van de monding in de Zambezi. De floodplain was dus enorm wijd en er zullen grote backwater effecten zijn in deze sectie. De toestemming om met de drone richting Zambia te vliegen zouden ze regelen maar hadden ze ondanks meerder herinneringen niet gedaan. Ik kon dus niet verder dan halverwege de rivier vliegen (die nog zo'n 200 meter breed was schat ik) zonder het risico te nemen dat de drone neergeschoten zou worden. Het overgrote deel daarvan was echter ondiep en stroomde relatief weinig water door waardoor we ook geen ADCP-metingen gedaan hebben. De floodplain was voor een groot deel bedekt met riet en andere vegetatie. 

Zo'n beetje alles is anders verlopen dan verwacht/gehoopt maar ik heb wel een hoop foto's dus er zal sowieso iets van te leren zijn. Ik ben vandaag begonnen met alle data organiseren en ga zo snel mogelijk kijken wat de kwaliteit hiervan is. De overall veldwerk-ervaring is überhaupt een zeer waardevolle les geweest. 
Daarnaast was het ook heel leuk om te zien hoe de locals op mij en mijn drone reageerden. Sommige plekken waar we kwamen zijn nederzettingen die 6 tot 12 uur rijden van de dichtstbijzijnde stad af zijn en bestaan uit die typische kleien hutjes en er is verder niks. Over het algemeen geen plekken waar ze blanke mensen zien. Mensen waren dan ook erg verrast met mij, laat staan toen ze de drone zagen. De meesten wisten niet helemaal of ze het mooi of eng moesten vinden, zeker de kids niet. Ik heb tussendoor ook nog een aantal leuke fotos kunnen maken, deze zal ik morgen uploaden.