De eerste dagen.

Na afgelopen woensdag ruim 7 uur op de bus gewacht te hebben, ben ik die avond toch nog in Songo aangekomen. 1 gunstige bijkomstigheid van al dat wachten: een half uur voordat de bus uiteindelijk toch kwam, heb ik nog een nieuwe oplader voor mijn laptop kunnen scoren. Ik hoefde gelukkig dus niets vanuit NL op laten sturen.

Verder goed nieuws is dat de drone veilig en in tact de reis heeft doorstaan. Afgelopen weekend heb ik een korte testvlucht gedaan en alles lijkt in orde (zie ook fotos en video).

Donderdag ochtend werd ik opgepikt door mr. Gustavo Jessen, het hoofd van HCB's hydrologie afdeling, die me mee nam naar hun kantoor en me daar een werkplekje gegeven heeft (zie fotos). Na ongeveer een dag wachten had ik dan ook toegang tot de wifi op kantoor wat toch ook wel fijn is. 
Er moeten nog minimaal 3 andere personen op deze afdeling werken maar tot nu toe heb ik alleen Gustavo nog gezien. Mr. Rosaque Guale, waar ik van te voren ook contact mee heb gehad, zou vandaag (maandag) weer terug zijn van een trip naar Lusaka. Gustavo is deze week ook weg en op het moment ben ik dus alleen en vraag ik me af wanneer er iemand van deze afdeling gaat verschijnen. Ik heb hierdoor enigszins de indruk dat er niet echt geanticipeerd is op mijn komst. Gustavo heeft mij voor de rest wel goed geholpen wanneer hij daar tijd voor had, al zijn er nog steeds een hoop dingetjes die nog geregeld moeten worden. Mijn indruk tot nu is dat de algemene tendens een beetje zoiets is als 'dat komt morgen wel'.
Niet helemaal de instelling zoals we die in NL gewend zijn dus maar dat went vast wel. 

De accommodatie waar ik nu in verblijf is heel netjes (zie fotos). Eigenlijk iets te netjes. Op zich een luxe probleem natuurlijk, zei het niet dat dit niet in het budget past. Ik heb een kamer in een 'residência' van HCB. Een beveiligd stukje grond met huisvesting en kantoorruimten. Ik heb een ruime en schone kamer met wifi, kabel-TV en mijn handdoeken worden elke dag verschoond. Er is wel een gemeenschappelijke ruimte met een magnetron maar verder geen keuken of andere apparatuur dus zelf eten bereiden is ook erg lastig en onpraktisch. Wat de leefkosten ook weer doet stijgen. Het is meer een hotel dus.

Zoals van te voren afgesproken, heb ik gevraagd om hulp krijg bij het zoeken naar iets geschikters/goedkopers, maar daar lijkt voorlopig geen haast bij te zijn. Het helpt waarschijnlijk ook niet dat niemand van de hydrologie afdeling aanwezig is. Gustavo zegt wel al dat hij er weinig vertrouwen in heeft iets goedkopers te kunnen vinden dat ook hygiënisch en vooral veilig is voor mij.
Informatie over accommodatie mogelijkheden is hier niet, zoals bij ons, op internet te vinden (behalve grotere hotels) en je moet dus wel echt een beetje weten waar te zoeken en wie te contacten. De taal-barrière maakt het voor mij ook lastig om lokaal dingen uit te vinden. Voor nu blijf ik zelf ook zoeken en vragen en hopelijk krijg ik hier deze week iets meer duidelijkheid over.

Dan natuurlijk ook nog even iets over het land zelf. Zoals op de fotos en video te zien is, is de omgeving van Songo best mooi met redelijk veel groen (en nu bruin) en heuvels. De bergen begonnen eigenlijk pas een paar kilometer voordat we Songo inreden. Daarvoor was alleen vlak en meer savanne landschap met veel baobabs, lage begroeiing, en soms meters hoge termieten heuvels. Heel mooi om te zien. Ik was helaas niet instaat om hier vanuit de bus fotos van te maken. Wat wel opvalt is hoe droog alles nu is. September is dan ook wel de droogste maand aan het einde van het droog-seizoen. 
Wat verder direct opvalt is het enorme verschil tussen rijk en arm en hoe vermengd deze groepen langs elkaar wonen. Dit is meer het geval dan ik tot nu toe in andere landen heb gezien. Zoals waar ik verblijf is in principe van alle westerse gemakken voorzien, maar als ik 2 a 3 minuten mijn straat uitloop sta ik in een wijkje waar geen stromend water en elektriciteit is waar sommige mensen gewoon in klei hutjes wonen. Mozambique behoort tot de top 10 armste landen ter wereld maar toch betaal ik in de supermarkt (waar voornamelijk HCB werknemers komen) gewoon Nederlandse prijzen en comfortabele/westerse accommodatie is dus ook gewoon duur voor onze standaard. 

Er is voor zover ik tot nu heb gezien geen tot heel weinig toerisme in Songo dus de meeste mensen kijken wel even verbaasd als ze mij zien lopen maar reageren over het algemeen wel gewoon aardig als je hallo zegt. Communiceren is wel een probleem dus ik hoop dat ik het Portugees een beetje snel oppik!